Tag Archives: कविता

अटलजी  तुम्हाला सर्वात पहिल्यांदा केव्हा पहिले  ते आज आठवत नाही.  एकदा, माझ्या वृद्ध आजोबांनी  ऋग्वेदातल्या अग्निसूक्तातील  काही ओळींचा अर्थं सांगितला होता समजावून  “अप्रमादयुक्त कवी…  कवीचे चातुर्य आहे ज्याच्या अंगामध्ये  जो आहे सत्याने जाणारा…  सुंदर…उदंड कीर्ति धारण करणारा…  हा धर्मोपदेशक आम्हाप्रत … Continue reading →

. नव्या वर्षा, कसे करू स्वागत तुझे? कशा देउ शुभेच्छा? कशी पाहू आता स्वप्ने अंधारयात्रा संपण्याची? किती पाहायची वाट श्वापदांच्या झुन्डींना अटकाव होण्याची? कसे सांगू तुला जेम तेम जगण्यातले कसे बसे संकल्प? किंवा वाव भर अंगणातले वितभर पराक्रम? …अंगणा बाहेर … Continue reading →

                  ब्रह्मपुत्रा… सारा आसाम भेदून जाणारे एक खळाळते महाभूत मैलन् मैल पसरलेले महाप्रचंड पात्र ब्रह्मपुत्रा . ऊर्ध्व आसामातील चहामळे शिंपून ती थोडीशी पुढे निघाली आसपासच्या जनाजातीतील तिच्या मैत्रिणींशी खेळत थोडीशी रमली शीतल … Continue reading →

. . . . . . . . .अन्यायाच्या विरोधात पेटलेल्या ह्या भूमीवर मी उभा कोडग्यासारखा छत्रसालच्या सीमेवर . दिसते तेवढी शांत नाही ही इथली भातशेती प्रत्येक हिरव्या दाण्यामध्ये दाटून आहे एक भीती परकीयांचे पांढरे पाय उभे पीक तुडवून जातात … Continue reading →

. . . . . . . . . . . . . एक ‘एम’ फत्ते, बाकी दोन ‘एम’ धरू फक्त नेम, जिंकण्याचा. येत्या बुधवारी, मोहालीत युद्ध तेथे नक्की ‘बुद्ध’, हसणार सध्या विसरा ना, यथा-तथा फैरी, तोफखाना भारी, धडाडू दे. चिर-विजयाचा, … Continue reading →